جهان به سوی تب و تاب گذشته بازمی گردد، آیا شما آماده اید؟
دنیای پاندمی که اموراتش از طریق فضای مجازی می‌گذشت حالا به زودی به روال سابق باز خواهد گشت. اما مسئله این است که تغییرات دوران قبل و بعد از پاندمی، چه اثر روانشناختی بر ما داشته است.
تا پاییز، شاید هم زودتر، می‌توانیم شاهد اجتماعات کوچک و گفتگوهای نزدیک و دوستانه میان مردم باشیم، بازگشت به اجتماع و خوش‌‌‌‌وبش‌های دوستانه، امری اجتناب‌ناپذیر است.
روزهای طفره رفتن از معاشرت با همسایه‌ها به دلیل کرونا رفته‌رفته به سر خواهد آمد و حال و هوای قرنطینه به تدریج کم‌رنگ خواهد شد.
آیا شما برای تغییرات جدید آماده‌اید؟
اگر آماده نیستید، به نظرتان چگونه باید برای ورود دوباره به اجتماع پس از دوران قرنطینه، آماده شد؟
«من خیلی عصبی هستم»، این جمله را رافلا منکوزو می‌گوید، یک دانشجوی 24 ساله در ادمونتون که با اضطراب فراگیر دست و پنجه نرم می‌کند. یک سال محبوس شدن در آپارتمان و نفس کشیدن در چهار دیواریِ یک اتاق، از بسیاری لحاظ می‌تواند آرامش‌بخش باشد؛ شاید بیش از حد آرامش‌بخش. رافلا به تازگی ملاقات روزانه با یکی از دوستان سابق خود را کنار گذاشته است؛ اما نه به خاطر کرونا بلکه به علت اضطراب اجتماعی شدن.
او می‌گوید:«وقتی که حرفی برای گفتن ندارم، آیا باید بیرون بروم و وانمود کنم که زندگی جالبی دارم؟»
به گفتۀ رافلا او اغلب دربارۀ اجتماعی شدن یا در اجتماع بودن احساس خوبی نداشته است. حالا تصور راه رفتن در راهروی شلوغِ دانشگاه بیشتر از قبل فکر او را مشغول می‌کند. «من از تجربۀ کافی برخوردار نیستم. این امر سخت‌تر از چیزیه که فکر می‌کنم.»
خانم منکوزو تنها کسی نیست که بازگشت به اجتماع اینقدر برای او سخت باشد. در رسانه‌های اجتماعی افراد بسیاری را می‌بینیم که نومیدانه آرزوی تمام شدن کرونا را دارند و دربارۀ بازگشت به اجتماع دچار استرس هستند. بعد از گذشت بیش از یک سال، حتی اجتماعی‌ترینِ افراد شاید خیلی آمادۀ رفت و آمد در مکان‌های شلوغ نباشند.
مارک جردن که 51 سال دارد و در تورنتو زندگی می‌کند، ذاتاً فردی درونگرا نیست اما به گفتۀ خودش دربارۀ بازگشت به روال اجتماعیِ سابق، نوعی احساس «دلهره» دارد. «ما در حال ورود مجدد به دنیایی هستیم که همیشه برای ما شگفتی داشته است و باید پیوسته در حال کشف آن باشیم.» نوامبر گذشته او شغل جدیدی را در جایگاه مدیریت یکی از بخش‌ها در شرکت Tiptap آغاز کرد که یک استارت‌آپ در حوزۀ امور خیریه محسوب می‌شود. حالا در نیمۀ مارس پس از ماه‌ها ملاقات در زوم، او برای اولین بار رئیسش را در یک جلسۀ حضوری دیده است که احساس جدیدی برای او داشته است، او احساس خود را اینگونه توصیف می‌کند: «مثل این بود که داشتم یک شوی نتفلیکس می‌دیدم…بعد یک دفعه خودم سر صحنه حاضر شدم!»
مقایسۀ بدی نیست، دنیایی که اموراتش، به ویژه برای کارمندان و دانشجویان، با صفحه‌نمایشگرها می‌گذشت حالا به زودی دوباره سه بعدی و واقعی می‌شود. برخی افرادی که دچار استرس بودند در دورانِ بی جنب و جوشِ پاندمی، موفقیت بهتری داشتند و شاید به آنها بد نگذشته باشد. اما کارشناسان اشاره می‌کنند که بسیاری از آنها برخی مراحل مهم درمان را از دست داده‌اند، مانند (exposure therapy)؛ فرایندی که شامل “در معرض قراردادن” فرد موردنظر در موقعیت‌های استرس‌زا مانند جمعیت، می‌شود که گاهی یک درمانگر هم او را همراهی می‌کند. (برخی بیماران این همراهیِ درمانگر را از طریق یک هدفون و گوش دادن به فرامین او مثلاً هنگام خرید از یک فروشگاه، ممکن می‌سازند.)
اضطراب اجتماعی یکی از رایج‌ترین اختلال‌های ذهنی است که بر 13درصد از کانادایی‌ها در طول زندگی آنها اثر می‌گذارد. مشخصۀ رایج این آشفتگی، هراس شدید از قضاوت شدن در اجتماع از سوی دیگران است. به گفتۀ پاتریک مک گرث، روانپزشک بالینی و استاد بازنشستۀ دانشگاه Dalhousie، « اضطراب اجتماعی می‌تواند بر زندگی افراد چیره شود و بر آنها اثر عمیق داشته باشد.» این اضطراب اغلب در نوجوانان دیده می‌شود که حالا در یک مرحلۀ مهم از رشد شخصیت، بیشتر از قبل منزوی شدهاند و به حمایت جانبی نیاز دارند تا به فعالیت‌های عادیِ مدرسه و تحصیل بازگردند.
دکتر مک‌گرث باور دارد که برای افرادی که مشکلات شناختیِ بالینی دارند و بسیاری از آنهایی که اضطرابشان در طول سال گذشته افزایش پیدا کرده است، بازگشت به صحنۀ اجتماع و کار می‌تواند یک شوک برای سلامت روان آنها باشد: «تغییرات کوچک بهتر از این است که به طور کامل در معرض آنچه می‌ترسید قرار بگیرید.»
روند آهسته و پیوستۀ واکسیناسیون می‌تواند کمک‌کننده باشد؛ انتظار نمی‌رود که پاندمی یک روزه متوقف شود، بلکه انتظارها مبنی بر این است که جهان رفته رفته دوباره از خواب بیدار خواهد شد.
هنگام آماده شدن برای بازگشت به اجتماع، احساس اضطراب ممکن است رخ دهد که امری طبیعی است. این نکته را مارلین تاوب-شیف خاطرنشان می‌کند که مدیر Forward Thinking Psychological Services است و یکی از اعضای کمیتۀ مشورتیِ Anxiety Canada. بهتر است فعالیت‌هایی مانند خوش‌و‌بش با همسایه‌ها یا بیشتر بیرون رفتن با دوستان را با رعایت نکات احتیاطی، آغاز کنیم. اگر فقط در حال پیام دادن بوده‌اید حالا تلفن زدن را شروع کنید یا گفتگوهای زوم را در برنامه قرار دهید. دکتر تاوب-شیف اشاره می‌کند که «هدف شما باید این باشد که بتوانید این رویۀ بازگشت به اجتماع را مدیریت کنید، هر چند ممکن است از آن لذت نبرید.» اضطراب، واکنشی طبیعی به یک دورۀ زمانیِ پراسترس است، اما افرادی که حس می‌کنند بیش از حد درگیر آن شدهاند باید از روش‌های درمانی کمک بگیرند. دکتر تاوب-شیف خاطرنشان می‌کند: «هر چه بیشتر از پیرامون خود دوری کنیم، کار ما برای بازگشت به اجتماع سخت‌تر می‌شود. پاندمی یک سال تمام ما را از پیرامونمان دور کرد.»
دکتر تاوب-شیف خودش را از جمله کسانی می‌داند که باید تا حدودی در معرض درمان قرار بگیرد. وی تحت شرایط خاص پزشکی قرار دارد که ابتلا به کرونا برای او بسیار خطرآفرین است؛ به همین علت در دوران پاندمی، حضور در اجتماع برای او استرس‌زا شده است. وی به تازگی خودش را متقاعد کرده که در خیابان‌های شلوغ‌تر راه برود تا بتواند خودش را ریسک‌پذیر کند.
تفکر در مورد دلایل اضطراب می‌تواند سبب درون‌گرایی شود و جرقه‌های مفیدی را ایجاد کند؛ به گفتۀ دکتر تاوب-شیف این سؤال می‌تواند برای شما ایجاد شود که «من دوست دارم زندگی‌ام چگونه به نظر برسد؟» و «چه چیزی برای من اهمیت دارد؟»
خانم منکوزو می‌داند که دیر یا زود باید دعوت دوستانش را بپذیرد. هر چه نباشد او مایل است که دوستانش را ببیند. اما به گفتۀ او شاید مسئلۀ پاندمی باعث شود آنهایی که بیماری ذهنی دارند بهتر درک شوند و سرمایه‌گذاری بیشتری برای درمان آنها انجام شود. به باور خانم منکوزو:« اضطرابی که در دوران پاندمی حس کردید را همیشه به یاد داشته باشید»؛ همچنان که دنیا به تب و تاب اجتماعیِ گذشته بازمی‌گردد وی آرزو می‌کند: «من امیدوارم که مردم حس همدردی بیشتری نسبت به قبل داشته باشند.»
این مطلب توسط گروه مترجمانِ وب‌سایت آینده تهیه شده است؛ بازنشر آن بدون ذکر منبع مجاز نیست و پیگرد حقوقی خواهد داشت.
برای اطلاع سریع از تازه ترین اخبار کانادا به کانال تلگرامیِ آینده بپیوندید: https://t.me/AyandehCanadaبه نقل از: THE GLOBE AND MAIL
مطلب قبل